اگر شروع به نوشتن در فضای مجازی نکنیم اگر حذف نشویم دستکم رشد نمی‌کنیم. حتماً دیده‌اید هم کلاسی‌های شما به‌سرعت در حال یادگیری مهارت‌های نوشتن و تولید محتوا در اینترنت هستند؛ می‌دانید چرا؟ چون آن‌ها فهمیده‌اند با حضور در فضای مجازی زودتر رشد می‌کنند تا اینکه بخواهند چهره به چهره با افراد صحبت کنند و خودشان را معرفی کنند. مردم وکلا را در اینترنت مورد قضاوت قرار می‌دهند. تازه وکیلی را که هم بشناسند باز می‌روند توی گوگل اسمش را جستجو می‌کنند ببینند آیا می‌توانند به آن وکیل اعتماد کنند و پرونده‌شان را در اختیارش بگذارند یا خیر. اطلاعاتی که در اینترنت درباره شما هست باید آن اطلاعاتی باشد که شمارا متفاوت و معتبر کند. وکیل در فضای مجازی به‌سرعت می‌تواند معتبر و نامعتبر شود. به‌قول‌معروف اینترنت «آن‌چنان را آن‌چنان‌تر می‌کند». اما آیا می‌شود مانند متن‌هایی که برای استادهایمان می‌نوشتیم و امتحاناتمان را قبول می‌شدیم در اینترنت هم بنویسیم و نتیجه بگیریم؟ آیا می‌شود با هر ادبیاتی بنویسیم و مردم نظرات ما را بخوانند و ما را دنبال کنند؟ آیا نوشتن در فضای مجازی بازی مخصوصی دارد؟ آیا قواعد نوشتن در فضای آنلاین با قواعد نوشتن در فضای آفلاین فرق دارد؟

اینترنت درباره شما چه می‌گوید؟ چه مطالبی در اینترنت دارید؟ آیا هنگام جستجو در گوگل درباره «طلاق توافقی» مطلبی از شما نمایش داده می‌شود؟ می‌دانید اگر مطلب شما در مورد یک موضوع در گوگل در جستجوهای اول و تا سوم باشد هرروز شمارا افراد بیشتری می‌شناسند؟ می‌دانید با نوشتن هر هفته یک مقاله شانس گرفتن پرونده را به میزان حیرت‌آوری افزایش می‌دهید؟ شما دیگر دنبال پرونده نمی‌گردید. شما تبدیل به کسی می‌شوید که به همکارهایتان پرونده می‌دهید؛ چون وقت نمی‌کنید پرونده قبول کنید. می‌دانید فقط با نوشتن هفته‌ای یک مطلب در اینترنت به روشی ساده، آسان و لذت‌بخش می‌توانید فرصت‌های بی‌نظیری برای خود ایجاد کنید؟ شما می‌توانید در حوزه تخصصی خودتان وکیل مرجع شوید. 

همه این اتفاق‌های خوشایند با یادگیری اصول نویسندگی حقوقی آنلاین ممکن است.باید همان‌طور که گوگل و مردم خوششان می‌آید بنویسید. نباید بر اساس نظرات اساتید در فضای آنلاین بنویسیم. به ما هیچ کجا یاد نداده‌اند عوامانه بنویسیم. یاد نگرفته‌ایم منطبق با ذائقه مخاطب بنویسیم. در دانشگاه برای نمره می‌نوشتیم اینجا برای جذب موکل و مخاطب وفادار.