علیرغم استفاده روزمره از واژه طرز فکر، کاربرد آن به‌درستی برای عموم جا نیفتاده است. چنانچه ابعاد این واژه را بشناسیم می‌توانیم خیلی راحت‌تر به دنیا و حوادث اش واکنش نشان خواهیم داد. خانم کارل دوک کتابی عرضه کرد به نام طرز فکر (Mind Set) که انقلابی در حوزه آموزش ایجاد کرد. طرز فکر به زبان ساده یعنی نوع نگرش ما به اتفاقات و موضوعات پیرامونمان. طرز فکر ماست که تعیین می‌کند به موضوعی بخندیم یا زانوی غم بغل بگیریم. طرز فکر را بعضی‌اوقات طرز تلقی و نگرش هم می‌گویند.

طرز فکر جداکننده افراد از هم است. طرز فکر باعث می‌شود یک فرد از یک تصادف درس بگیرد یا درس نگیرد. بیایید به یک مثال این موضوع را بیشتر توضیح بدهم. فرض کنید خانمی از محل کارش اخراج شده و درحالی‌که بسیار ناراحت است در حال که فکر کردن به موضوع است. دو نوع فکر کردن می‌توان تصور کرد. اول بی‌وجدان و احمق دانستن رئیس و تمام توجه را نزول بلا برای وی خواستن است. دوم بررسی دلایل این اتفاق با قرار دادن دوربین قضاوت گر به سمت خود است. در مورد اول یک وضعیت ایستا و واکنشی ایجادشده است و در دومی وضعیتی پویا و رشدی و کنشی فراهم‌شده است.

وضعیت واکنشی و ایستا وضعیت غالب مردم است. مردم ترجیح می‌دهند غر بزنند تا فکر کنند؛ بنابراین متوجه شدیم اینکه گله و شکایت کنیم یا روبه‌جلو حرکت کنیم به طرز فکر ما برمی گرده. اینکه موکل را سرکار بگذاریم و به‌عنوان فردی دست‌وپا گیر ببینیم به طرز فکر ما برمی‌گردد. اینکه بعد از شکست در پرونده به قاضی و موکل هر دو فحش بدهیم به طرز فکر ما برمی گرده.