اگرچه این واقعیت که معافیت‌ها به عنوان ابزارهای حقوقی مهم در قوانین سازمان تجارت جهانی تلقی می‌شوند، تا به حال به ندرت مورد تجزیه و تحلیل علمی قرار گرفته است. ایزابل فایختنر با چالش دادن دیدگاه رایج که نهادهای سیاسی در سازمان تجارت جهانی در فرآیند قانون‌گذاری مشارکت فعالی ندارند، این شکاف را پر کرده است. او به ترتیب نظام‌بندی معافیت‌ها در قواعد گات و سازمان تجارت جهانی پرداخته و انواع معافیت‌ها را به عنوان ابزارهای استثنایی فردی، استثنای عمومی و ابزارهای قانون‌سازی معرفی می‌کند. فایختنر همچنین مقررات قانونی و فلسفه‌ای برای اعطای معافیت‌ها را ارائه کرده و به موضوعات مربوط به ارزیابی قضائی و تفسیر تصمیمات معافیت‌ها پرداخته است. او پتانسیل‌ها و محدودیت‌های این ابزارها را برای مقابله با نیازهای انعطاف‌پذیری و تطابق در قوانین بین‌المللی عمومی و حقوق سازمان تجارت جهانی بیان کرده است. ویژگی ویژه این کتاب در ارتباط با ارتباط تجزیه و تحلیل تعارض منافع و عملکرد معافیت با چالش‌های کلی استواری و انعطاف‌پذیری در حقوق بین‌الملل عمومی است که به طور جدید نوری به نظام سازمان تجارت جهانی، نهادهای بین‌المللی و حقوق بین‌الملل افکنده است. با در نظر گرفتن معاملات عابر مرزی در بین کشورهای مستقل، این اصول همچنان منافع اجتماعی فراملی را حمایت و ترویج می‌کنند. به عنوان مثال، تدابیر حقوقی بین‌المللی دولت‌ها را تعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط خانوارها و صنایع ملی کرده‌اند. همچنین، قواعد اداری و قضایی برای حفاظت از حقوق مالکیت معنوی را اجرایی می‌کنند و دولت‌ها را ملزم به تنظیم سیاست‌هایی که به منافع عمومی تجاوز نمی‌کنند، می‌سازند. بنابراین، تشویق به تجارت بین‌المللی و حفاظت از حقوق بشر به عنوان منافع اجتماعی فراملی نشان می‌دهد که حقوق بین‌المللی از تبادل میان منافع اقتصادی و غیراقتصادی، یا بین آزادی فردی و سیاست‌های منافع عمومی حمایت می‌کند، بدون اینکه نیاز به ارزیابی ارزشی داشته باشد.