کتاب "نامه ها و قانون" به بررسی رابطه پرتنشی بین نویسندگان و وکلا در قرن نوزدهم روسیه پرداخته و به تأثیر این رابطه بر اقتدار فرهنگی اشاره می‌کند. نویسنده، آنا شور، با ترکیب تحقیقات تاریخی و تحلیل ادبی، استدلال می‌کند که نخستین نسل وکلای محاکمه روسی هویت حرفه‌ای خود را با توجه به شخصیت مشهور نویسنده‌ها شکل داده‌اند و فعالیت‌های خود را به عنوان هنر کلامی می‌دانستند. شور نشان می‌دهد که برای درک کامل‌تر تناقضات بین نویسندگان و وکلا در ادبیات روسیه قرن نوزدهم، باید به پس‌زمینه فرهنگی نادیده گرفته شده توجه کرد. او به بررسی واکنش‌های نویسندگان به ادعاهای صریح و ضمنی شباهت‌های میان هدف‌ها، روش‌ها و مأموریت‌های دو حرفه‌ای، یعنی نویسندگان و وکلا، می‌پردازد. کتاب به‌وسیله ترکیبی از نویسندگان و متون مشهور و نادرتر مطالعه شده در قرن نوزدهم روسیه، به‌ویژه فئودور داستایوفسکی و میخائیل سالتیکوف-شچدرین، و نیز منابع غیر ادبی از جمله سخنرانی‌های دادگاه، راهنماهای خطابه‌های پزشکی قانونی، رساله‌های حقوقی و مطبوعات تخصصی استناد می‌کند. این کتاب به خوانندگان اطلاعات غنی و الهام‌بخشی ارائه می‌دهد و با تبیین نقدهای نویسندگان به قانون و وکلا، به دیدگاه‌هایی جدید در حوزه حقوق و ادبیات روسیه قرن نوزدهم می‌پردازد. اثر، منبع مهمی برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به حوزه‌های حقوق و ادبیات است.